زهرهیزدان پناه قره تپه، داستان یک خانواده را می گوید در روستایی در کوه های سبلان.از زمانی پیش از انقلاب تا امروزِ سال 88. خانواده ای که هرکدام از اعضای آن بهنحوی درگیر وقایع این سال ها می شوند تا به فتنه های سال 88 می رسند.
درباره سال 88 و آنچه رخ داد، تا کنون هرچه فیلم و کتاب نوشته شده، نتوانسته بهدرستی حق مطلب را ادا کند. این کتاب هم چنین است. با این حال خالی از حسن نیست.
شخصیتها، داستان و روایت "نشانی روی آب ورد کبوترها" ، پاک و صادقانه نوشته و پرداخته شده اند. بی آلایشی آدم هایروستایی، محبت و دوستی، احساس وظیفه ،وابستگی و علقه ای که به هم دارند، رمان راشیرین می کند و فضایی باصفا را خلق می کند. هر چند در این فضا، هستند شخصیت هاییکه با حسادت ها و تکبرشان، کارها را به ویرانی می کشانند.
رمان،روایت گر زندگی این خانواده است، از ابتدای کودکی و نوجوانی خواهران و برادران، تاکنون که بزرگ و پیر شده اند، ازدواج کرده اند و فرزندان خود را دارند. روایت گرمشکلاتی است که در زندگی برایشان پیش می آید و دست آخر، مظلومانه اسیر حوادث وشلوغی های سال 88 می شوند.
این"نشانی" البته بی نقص نیست. اوایل رمان آن قدر بازگشت داستانی و رواییدارد که تا صفحاتی چند منِ خواننده نمی توانستم به خوبی شخصیت ها را و جایگاهشانرا تشخیص دهم. تعداد بازگشت ها و شخصیت پردازی کم رمق ابتدای رمان علت اینسرگردانی بود تا جایی که خط روایت داستان به حالت عادی و کلاسیک برگردد و آرامآرام بتوان کنار شخصیت های داستان نشست. کاش بنای نویسنده در فرم رمان، خط روایتیساده و خطی می بود و نهایتا در هر فصل، یک یا دو بازگشت کوتاه داشت.
سخندیگر اینکه، در بعضی قسمت های کتاب، تکرارِ صحنه ها و توصیف ها را داشتیم که بیشاز آنکه تداعی کننده و پیش برنده ی تکراریک حس و موضوع باشند، خالی بودن قلم از توصیف و پردازش وضعیت و رخدادهای جدید بود.
زهرهیزدان پناه قره تپه، در این رمان به خوبی توانسته روابط بین افراد یک خانوادهروستایی وتعامل روستاییان با یکدیگر، اتمسفر حاکم بر روستا و شرایطی که آدم هایشخواسته ناخواسته در آن قرار می گیرند را به قلم آورد و این موضوع ارزشمند است.
هرچند درباره این رمان کمتر صحبت شده است، اما الساعه می توانم رمان هایی را نامببرم که با وجود سروصدایی که داشته اند و حرف هایی که درباره شان زده شده، "نشانیروی آب و ردکبوترها" یک سروگردن از ایشان بالاتر و دلنشین تر است و یا تقریبادر تراز هم اند و بعضا حتی قابل مقایسه هم با این اثر نیستند. لذا رمان را دوستدارم و خواندن آن را برای مخاطب خالی از لذت نمی دانم.
الحمدللهرب العالمین
درباره این سایت