فاجعه است! فاجعه. خیلی وقت است خیال این را دارم که روزانه ورزش کنم تا بدنم آماده شود. تا بلکه حتی نیاز خاصی به باشگاه رفتن نباشد حالا که باشگاه مورد نظرمان دور است. اینکه ورزش کنیم و ناآموخته ها را خودآموز کنیم و. خیلی وقت است در سر داریم و نرفتیم! تنبلی کردیم، خواب ماندیم، جا ماندیم. دیگر طاقتمان طاق شد. باید می رفتیم. هرطور که بود. این دست و آن دست کردن فایده نداشت. چیزی تغییر نمی کرد. اول لباس ها را برداری بعد بروی سراغ کفش ها یا اول لباست را انتخاب کنی بعد بروی سراغ صبحانه یا اول ورزش کنی بعد صبحانه بخوری یا. هیچ پایانی ندارد. حقیقت اینجاست که هرچه غیر از رفتن و ورزش کردن است، بهانه است و بس. سر ساعت باید پوشیده باشی، کفش به پا کنی و بزنی بیرون و شروع کنی به دویدن. فهمیده بودم وضعیت جسمانی ام بد شده و اوضاع به هم ریخته. از کجا؟ از اینجا که پیش از غالب هفته را بیرون خانه بودم و در جنب و جوش و این سو و آن سو شدن و الان نزدیک پنج ماه است که خانه نشینیم و بی تحرک، چند باری که کاری بود و رفته بودیم بیرون و آمده بودیم خود را دیده بودم که به چه وضعیت خستگی اسفناکی افتاده ام! یک روزی که رفتیم مدرسه و آمدیم تا روز بعدش خسته و خواب بودیم! بدنم زود کم می آورد، خسته می شود و دیگر آن تاب و توان پیشین را ندارد. می دانستیم باید کاری کرد. اوضاع بدتر و بدتر هم می شد، کسالت بیش از حد، خواب آلودگی بیش از حد، خستگی بیش از حد عضلات و. فایده نداشت. باید تکانی به خود می دادیم و به راه می افتادیم. با خودمان فکر کرده بودیم بعد از کمی دویدن فلان نرمش ها را می کنیم! بعد می رویم فلان جا و آن جا حرکات رزمی را تمرین می کنیم. نه! آن جا که با این لباس ها نمی شود تمرین کرد. با لباس های رزمی هم نمی شود راحت در خیابان رفت و دوید و. هزار و یک فکر دیگر و بالا پایین کردن. راستش را بگویم؟ همه این ها هم فکرهای بیهوده اند. به محض اینکه شروع به دویدن کردیم، چند ثانیه گذشت که دستمان آمد نه، این بدن و این جان مرد تمرین های رزمی و فلان و بهمان نرمش و. نیست! ما حالا حالاها در همین دویدن خودمان مشکل خواهیم داشت! کاشف به عمل آمد که اوضاع خراب تر از چیزی است که فکرش را می کردیم. دویدن و پا درد؟ دویدن و حسی غریب در دست؟ دویدن و بدن مردگی؟ پس اوضاع چندان هم مساعد نیست. آمده بودیم ورزش که خستگی بیرون رود از جان، حالا اما گویی از مرز رد کرده ایم و بعد از این ورزش به یک استراحت جداگانه نیازمندیم! عجب! واقعیت همین بود. در نفس کشیدنِ ساده اش مشکل داشتم چه رسد به چیزهای دیگر. هیچ حرکت اضافی انجام ندادیم. هیچ. حتی به اندازه دست راست را بالا بردن و گرداندن یا حتی تغییر ضرب آهنگ دویدن. هیچ. فقط می دویدیم، آن هم آهسته و نرم، و راه می رفتیم برای استراحت و از نا نیفتادن! تا به حال شده در کلاس های ورزشی کسی را مسخره کرده باشید یا شاهد مسخره کردن کسی توسط دیگران باشید به خاطر عدم توانایی اش در انجام صحیح حرکات و دویدن درست و.؟ یا حتی دیده باشید کسانی را که اطرافتان باشند و این مشکل را داشته باشند؟ حقیقتا احساس می کردم یکی از آن هایم! از همان عزیزانی که حتی در راه رفتن و دویدنشان هم مشکل دارند چه رسد به انجام نرمش ها و تمرین ها. دیدم کاملا حق دارند بندگان خدا. کافی است فقط چند وقت از ورزش که نه، آن باشد پیش کش، از راه رفتن و تحرک روزمره بازمانید و روزتان را با روزمره ترین و حداقلی ترین و ضروری ترین حرکات بدنی به شب برسانید؛ آن وقت است که دیگر خبری از بدنی آماده برای ورزش و دوام آوردن و. نیست. الان که می نویسیم این ها را هم پاهایمان خسته است و هم دست هایمان و خیلی می چسبد همین جا دراز بکشیم و برای ساعتی و دقیقه ای چشم بر هم بگذاریم. می دانم اگر پایمردی کنیم و کم نیاوریم و نزنیم زیر تصمیمان، تا چند هفته همین آش است و همین کاسه. باید فقط برویم و بدویم و برگردیم. بی هیچ حرکت خاصی و نرمشی. اگر اشتباه نکنم و درست در خاطر مانده باشد، دو میدانی ورزشِ مادر است! فعلا در همین دویدن خودمان درست عمل کنیم و حال این مادر را خوب کنیم. باقی بماند طلبمان. حقیقتا هرچه بیشتر عقب بیندازیم، بازگشتن سخت تر می شود و هرچه بیشتر به بعد موکول کنیم، همراه شدن و پیش رفتن دشوار تر می شود. تا جایی که حتی ممکن است یک روز به خودمان بیاییم و اصلا آن را برای خود ممکن و شدنی ندانیم، چه رسد به اینکه همت کنیم بر قدم برداشتن. و این نه فقط در ورزش، که در هر چیز دیگری که فکرش را بکنید یحتمل صدق می کند. شرایط قرنطینه کرونا شرایط بدی است اما علارغم تمام گفته ها و توصیه ها، چند درصد مردم ورزش را جدی می گیرند؟ چند درصد در خانه های خود ورزش می کنند؟ اصلا متوجه این موضوع هستند که صرف همین ضعف تحرکی و افت حرکت روزانه شان نسبت به قبل، از حیث سلامت و صحت و شادابی ضعفی جدی برایشان به همراه دارد؟ آن وقت با این خستگی و ضعف چطور قرار است با کرونا و غیر آن مقابله کنند؟ در این میان وضعیت خانم ها بدتر است. آن ها که غالبا در حالت عادی هم جز در باشگاه ها، چندان در خیابان ها و پارک ها پیدایشان نیست برای ورزش کردن، حالا که در خانه از آقایان محبوس ترند، بی شک در معرض مشکلات جدی تری هستند؛ اگر تحرکات روزمره خانه داری کم نیستند اما ابدا کافی و نیستند.
ولو به قدر نیم ساعت دویدن روزانه حواسمان را جمع کنیم و با آگاهی تمام از این نیاز برای رفع آن بکوشیم و تا نفس یاری می کند بدویم. زود دیر می شود.
الحمدلله رب العالمین
9 مرداد 99
ها ,هم ,دویدن ,ورزش ,کنیم ,همین ,کنیم و ,ها را ,می شود ,و این ,و آن ,همین دویدن خودمان
درباره این سایت